Vandaag doorgereisd naar Hoi An. In de middag My Lay bezocht. Dit is het kantelpunt in de Amerikaanse geschiedenis geweest tijdens de Vietnam oorlog. Jonge Amerikaanse soldaten werden gestuurd naar het dorpje My Lay. De avond daarvoor werden ze door de commandant gebriefd dat er veel Vietcong strijders in dit dorp waren. Super gespannen landen ze in de rijstvelden en werd bij het zien van de eerste bewoners het vuur direct geopend. Hierin werd niemand gespaard, oude mannen, vrouwen, kinderen. Iedereen werd omgebracht. Een aantal dorpsbewoners konden overleven door zich voor dood te houden onder de andere slachtoffers. Het gehele dorp werd uitgemoord en platgebrand, honderden mensen werden in een sloot bijeen gedreven en vermoord. Achteraf bleek My Lay geen bolwerk te zijn van de Vietcong maar een onschuldig slapend dorpje. Als je daar dan loopt wordt je emotioneel en sta je stil bij al het leed dat oorlogen overal ter wereld aanrichten.
Aan het eind van de middag aangekomen in Hoi An. We zitten met ons hotel op loopafstand van de oude stad. Wat een verschil met 10 jaar geleden. Het lijkt wel een kermis attractie geworden. Dit was even slikken omdat we hier zo’n prachtige ervaringen hadden beleefd. Op zoek gegaan naar de shop waar we toen ons schilderij hebben gekocht, maar dat hebben we nog niet gevonden. Morgen nog maar eens proberen.