Boottocht over het Toba meer

Net heerlijk spaghetti gegeten, was ik toch wel even aan toe. Helaas terwijl ik dit aan het schrijven ben en toch al zeker een kwartier klaar ben heeft Erwin nog niet gegeten. Typisch Indonesisch en moet je tegen kunnen. Gelukkig is dat geen probleem voor ons. We zitten hier heerlijk in restaurant Bamboo. Goede muziek, veel oldies een prachtig uitzicht, hoewel het nu donker is en een heerlijke temperatuur. Af en toe een mugje maar daar hebben we de date voor!

Gisteren een reisdag gehad vanuit Bukit Lawang naar Samosir. Behalve de vele palmolie plantages,  prachtige vergezichten en dutjes niet veel mee gemaakt. Er was veel langzaam verkeer met vrachtwagens die overbelast waren. Deze keer geen klapband gehoord, want dat geeft een knal als je er naast rijdt dat wil je niet weten. Het verkeer is zoals in alle Aziatische landen onvoorspelbaar. Veel getoeter en onvoorstelbare in haalpogingen. Wij hebben een chauffeur die erg save rijdt en alles samen met de dove bijrijder goed inschat.

Rond zes uur aangekomen in Parapat waar we met de bagage over zijn gevaren naar Samosir. Dit is een eiland die is ontstaan is nadat een vulkaan miljoenen jaren geleden is uitgebarsten waarna de omgeving er om heen is volgelopen tot een enorm groot meer, het Toba meer. Leuk hotel met schone kamers en een prachtig uitzicht over het Toba meer. Beter kan niet. Een lekkere gezellige borrel gedronken met de ladies.

Op ons gemak vanochtend ontbeten en toen de boot op om enkele bezienswaardigheden te zien van het eiland. Gelijk gaan smeren want dat is hier ook in de ochtend direct noodzakelijk. Petje op, want ik had geen zin in een zonnesteek. Na dik een uur kwamen we aan in Simanindo. Dit was een gerestaureerd Batak dorp met de originele huizen. Er werd een dansvoorstelling gegeven met traditionele muziek. Volgens mij hadden ze er zelf niet echt veel plezier in, dat mocht de pret voor ons niet drukken. Erwin zijn camera stoorde en dat was niet een twee drie op te lossen. Het ligt  waarschijnlijk aan het contact van de lens met de body.  Iedereen had allerlei ideeën, variërend van een loepje tot rietjes, tandenstokers en föhn.  Erwin zou in de middag niet meer mee gaan, maar eerst het probleem oplossen. Tussen de middag lekker geluncht bij Bamboo.  Je begrijpt al dat is de reden dat we er nu weer zitten. Na dik een half uur kwam mijn schatje aanlopen met camera en een andere lens. Het probleem met de ene lens is niet opgelost en met de andere lens kan Erwin toch goed fotograferen. Pfpfpfpf!!

Tegen drie uur kwamen we aan in Ambarita, de executieplaats  van de Batakkers. Dit is een kleine open ruimte met uitzicht over het Toba meer. Hier werden op stenen stoelen met een voorzitter een oordeel geveld over leven en dood van andere Batakkers. Als je dan weet dat de Batakkers koppensnellers zijn, kun je je voorstellen dat dit er wel bloederig aan zal zijn toegegaan.

Na nog een korte tocht kwamen we aan in Tomok, hier was het graf van de Batak King. Wij zagen een standbeeld staan en dachten dat dat het graf was. Achteraf bleek dit dus fout gedacht en was het graf veel verder weg. Van degene die er geweest waren, hoorden we dat het ook niet de moeite waard was. Tuurlijk wilden er veel mensen met ons op de foto. Dat is zo grappig, zij wilden met ons op de foto en wij met hun! En maar lachen.

Met zijn allen nog wat gedronken en gezongen voor N die vandaag jarig was. De juf had een leuke sjaal voor haar gekocht, wat ze erg leuk vond. De was opgehaald en de tas gepakt voor morgen. We hebben 2 lange reisdagen voor de boeg dus morgen om 5 uur op. Erwin krijgt nu een dik uur later dan ik zijn spaghetti, geweldig toch dat kunnen we ons in Nederland niet voorstellen, dan waren we al opgestapt! En hier zit je nog heerlijk buiten en gezellig te praten. Plan plan!