Orang-oetans in Gunung Leuser

Over de loopbrug

We zitten op loopafstand van het National park Gunung Leuser. Vanochtend vroeg verzameld om met gids en dragers op pad te gaan naar de orang-oetans. Onze rugzak werd gedragen door Amrat en was Erwins steun en toeverlaat en mijn Eddy heeft me geweldig geholpen. We hebben het hier niet over een bos, maar over de jungle. Het dichte regenwoud van dit 8000 km2 grote park is het leefgebied van olifanten, neushoorns, honingberen, tijgers en orang-oetans en 500 vogelsoorten. Wij zaten aan de rand dus mochten we blij zijn als we de orang-oetans zouden vinden.

Thomas Life aap

We liepen vanuit ons hotel richting de rivier en over een zwiepende hangbrug waar we niet met zijn allen tegelijk op konden. Was dus al misselijk voordat ik aan de overkant was. Eerst een half uur gelopen over een goed aangelegde weg richting de ingang van het park. Je kon direct merken dat je in de jungle was aan de paden. Gelukkig had ik mijn stokken bij me. Alles voor de knie. Zonder de intensieve trainingen bij Cas van de afgelopen maanden had dit niet gelukt. Thanks team van Cas! Inmiddels waren we al drijfnat, van het zweet en de vochtigheid van de jungle. Het mooie is dat onze helpers geen druppeltje zweet hebben en heerlijk op slippertjes lopen, terwijl wij allemaal de duurste bergschoenen aan hebben.

Orang-oetang de Oerwoud Mens

Verschillen apensoorten gezien, de Gibbons en de Makaken. Enorm veel geluiden van krekels en apen, overweldigend. Na zon 2 uur gelopen te hebben hadden ze een aantal Pongo Pongo orang-oetans gespot. Hoog in de bomen met een kleintje en maar zwaaien in die bomen, wat een ervaring om mee te maken. De gidsen weten natuurlijk precies hoe ze een orang-oetan moeten lokken en binnen de kortste keren hadden we er een vlak voor onze neus in de boom hangen. Ze lijken zich niet zo snel te bewegen, maar owee als ze op stoom komen. Het is en blijven gevaarlijke dieren en daar moet je altijd rekening mee houden. De Pongo Pongo soort is niet zo erg groot maar wel erg harig. Imposant beest, geweldig. Nadat iedereen ze plaatjes had kunnen schieten splitste de groep zich op in een groep die terug ging en die ging raften en wij de lopers. We hadden niet gemerkt hoeveel we hadden geklommen, dat merkten we nu pas. Gelukkig werd Erwin door Amrat en ik door Eddy goed geholpen. Zonder hun steun waren we zeker onderuit gegaan. Rond half twaalf waren we terug in het hotel en hadden we tijd nodig om weer een beetje tot ons zelf te komen na alle inspanningen van vanochtend en de afgelopen dagen.