Vanochtend vroeg uit de veren. Om 5 uur ging de wekker, lag eigenlijk best nog wel lekker te slapen. We hadden een lange reisdag voor de boeg en omdat er toch een stel in de houten prauw over de rivier wilde varen had de juf een aangepast programma opgesteld, zodat aan alle wensen mogelijk voldaan kon worden. Want dan zouden we aan het eind van de middag de Borobudur kunnen bezoeken met mooi licht om te fotograferen.
Om zeven uur zat de helft van de groep al in de prauw en de andere helft ging met de bus naar het ophaalpunt van de prauw. Het viel erg tegen en zeker als je al veel gereisd hebt, kan m.i. deze optie uit de reis geschrapt worden. Af en toe een vogel en een aapje en de mangroven mochten ook geen naam hebben. Het geluid van mijn muziek stond op zijn hardst en dan nog hoorde ik het bijna niet, zo veel geweld maakte de boot. Je kon niet met elkaar praten. Moest na de drie uur durende boottrip echt even bijkomen. Erwin had voor de bus gekozen en zij stonden al een uur op ons te wachten en niet onbelangrijk hij heeft niet echt iets gemist.
Binnen no time lag de hele bus te ronken. De chauffeur reed hard door om het gewenste programma te halen. We hadden lunchboxjes meegenomen en snel gegeten om zo weinig mogelijk tijd te verliezen. Rond half drie kregen we te horen dat het nog zeker 2 uur zou duren voordat we bij de Borubudur zouden zijn, dus besloten om rechtstreeks naar het hotel te gaan en morgen de Borubudur en de Prambanan te bezichtigen. Jammer want nu moeten we morgen weer ander half uur terug rijden en hebben we niet het mooiste licht om te fotograferen.
Het hotel is prima en er is een prachtig zwembad. Nu relaxen