Tai Chi
Vanochtend vroeg naar de Tempel van de Hemel geweest. De Tempel van de Hemel of het Altaar des Hemels ligt in een uitgestrekt park in het zuiden van Peking. Hier leidden de keizers van de Ming-dynastie een plechtige, rituele ceremonie, waarbij ze als bemiddelaar tussen hemel en aarde offers brachten om de gunst van de goden af te smeken voor de volgende oogst. De godsdienst die daarbij hoort is het daoïsme. Tegelijk was deze band met de hemel natuurlijk ook de legitimatie van hun bewind. Het tempelcomplex bestaat uit de grote ronde hal waar voor de goede oogst werd gebeden, de hal van keizerlijke onthouding (de keizer moest 3 dagen vasten alvorens aan de ceremonie deel te nemen) het open altaar van de hemel, en enkele bijgebouwen.In het park rondom de tempel zijn vaak activiteiten van de lokale bevolking die daar vliegert, kalligrafeert of tai chi beoefent.
Verder een excursie gehad en met de bus naar Chuandixia gereden en wat voor een rit! Onze buschauffeur was verdwaald. Eerst duurt het ongeveer anderhalf uur voordat je Beijing uit bent en vervolgens duik je de bergen in en dan plots weet de chauffeur niet meer hoe hij moet rijden. Geweldig toch!!
Toegang tot een courtyard
Na een omweg van ongeveer driekwartier kwamen we in het authentieke plaatsje aan. Inmiddels werd ook hier entree gevraagd, dus de vraag is hoe lang blijft het nog zo. De stilte was overweldigend en het was tussen de bergen, ondanks wat drupjes regen prachtig om door dit dorpje te lopen.
Het dorp Cuandixia ligt op 90 kilometer (3 uur rijden) ten westen van het centrum van Beijing in het district Mengtougou. Het dorp valt onder het bestuur van Beijing, maar met de grote stad heeft dit bergdorp niets te maken. Het ligt midden tussen de bergen, en was tijdens het keizerrijk een belangrijke pleisterplaats op de postroute van Beijing naar de provincie Shanxi. Het dorp heeft traditionele woningen (vier huizen rondom een
Theehuis
binnenhof) waarvan sommigen honderden jaren oud zijn. De toegangspoorten naar de huizen zijn vaak met mooi houtsnijwerk versiert en hier en daar is in de zijmuren van de toegangspoorten nog de oorspronkelijke beschilderingen te zien. De woningen liggen aan met keitjes geplaveide nauwe straatjes die steil omhoog lopen. Op de lemen muren zijn nog in vaag rode karakters leuzen uit de tijd van de Culturele Revolutie te zien (“De rode zon schijnt in onze harten”, dat soort werk). Op hoger gelegen terrassen rondom het dorp worden groenten verbouwd.
Peking Duck in filo
Rond een uur of vijf waren we terug in het hotel, na ons te hebben opgefrist stond de bus weer klaar om ons naar het restaurant in Nanluoguxiang Hutong te brengen, waar je heerlijk Peking eend kon eten. In een dun filo deegblaadje smeer je een mengsel van soja en pruimen, vervolgens wat reepjes dun gesneden komkommer en lente ui en als laatste wat reepjes eend. Vervolgens vouw je dit dicht en stop je het in je…mond. DELICIOUS. Al het eten dat we tot nu toe hebben gegeten is lekker en met de darmen van ons beiden gaat het nog steeds goed. Morgenochtend naar de Verboden stad om vervolgens met de nachttrein naar Xi’an af te reizen.