Het was prachtig weer vanochtend en dat is toch fijn met een dag op de boot in het vooruitzicht. De bootjes zijn rank en er kunnen maximaal 5 Europeanen in die natuurlijk op een houten stoel willen zitten. Als je naar de boten met de locals kijkt dan kunnen er wel 20 mensen in. Op de boot is een buitenboordmotor vastgemaakt die zo’n lawaai maakt dat je elkaar niet meer kunt verstaan en je trilt bijna de boot uit. Van Co2 uitstoot hebben ze hier nog nooit gehoord, wat een verschrikkelijke vervuiling en stank.

We voeren vanuit Nyaungshwe eerst door het kanaal. Het water ging behoorlijk tekeer door de vele bootjes die langs elkaar voeren. Dit gaf behoorlijk wat golfslag, gelukkig viel het allemaal mee! We kregen een prachtige demonstratie van een beenroeier. De visser balanceert op een been op de voorplecht van zijn bootje en met het andere been rond een peddel roeien ze hun rondjes om vis te vangen. Ziet er wel typisch uit. Doordat ze het uiteinde van de peddel onder hun oksel houden hebben ze 2 handen vrij om te vissen. Vervolgens gebruiken ze een manshoge fuik van bamboe om de vis te vangen.

 

Het was heerlijk om over het meer te varen, wind in de haren en een heerlijk zonnetje. Goed ingesmeerd, want dat tikt wel aan. Een bezoek gebracht aan Innlay Paung Daw Oo Pagode. Een van de heiligste pagoden van Myanmar. De pagode is aan het begin van de 18de eeuw gebouwd. Er staan 5 Boeddhabeelden uit de 12de eeuw die door koning Alaungsithu naar Birma zijn gebracht. In de loop der eeuwen hebben gelovigen zoveel bladgoud op deze beelden aangebracht dat ze onherkenbaar zijn geworden en een goudklomp lijken.  Ik heb inmiddels ook al aardig wat bladgoud gekocht. 1 stukje kost ca 60 cent. Het lijkt mij erg leuk en spannend om dit op mijn eigen gemaakte stoepaatjes te gaan plakken. Ben benieuwd of dit gaat lukken.

Bij de pagode ook over de markt gewandeld. Deze is elke dag in een andere plaats. Doordat het de laatste tijd erg veel geregend heeft, was het er erg drassig en moest je goed opletten waar je je  voeten plaatsten. We hebben ons niet laten verlijden tot aankopen.

 

Wat een geweldige ervaring was de Shwe Inthein stupa complex. Echt na Bagan het mooiste wat we hebben gezien. Dit is een complex met 1054 stoepa’s uit de 16de en 17de eeuw, adem benemend. Geweldig om hier tussendoor te lopen en al die stoepa’s te zien van klein tot groot, van rode klei tot goud, tja een belevenis.

Apart hoor om te lunchen in een restaurant dat drijft, dat voel je dus echt. Zeker als er boten voorbij gaan, wiebelt het toch wat. Onze volgende stop was bij een zijde fabriek. Daar heb ik iets gezien, wat ik nog nooit eerder heb gezien. Ze breken een stukje van de lotus steel af en halen hier een draadje uit. Vervolgens snijden ze na 10 cm weer een stuk af en halen ze daar weer een stukje draad uit. Fascinerend om te zien dat dit een draad wordt. Het hele proces van het verven van de draden en weven gezien. Maar ja ik kan net een knoop aan mijn broek zetten dus ik vind het allemaal erg knap wat moois ze kunnen maken van een draad.

 

De volgende tussenstop was bij een sigarenmaker, cheroot sigaren. Dit zijn kleine sigaren, meer te vergelijken met sigaretten. Er waren verschillende smaken aan toegevoegd, zoals anijs, banaan en mint. Erwin had een gewone sigaar geprobeerd maar vond het niet naar een sigaar smaken maar gewoon naar een sigaret. Ik heb de beurt overgeslagen want ik kreeg steeds meer last van de deining!

Teruggevaren over het meer langs de drijvende tuinen met allerlei vegetatie, zoals tomaten.  Nu nog even lekker relaxen en dan morgen een lange busreis naar Yangon.